Μέσα από την τέχνη του ο Πάρις Πρέκας εκφράζει με κάθε έννοια το ταξίδι, την τάση της φυγής, τη λαχτάρα της αναζήτησης. Σε όλους τους κύκλους της δουλειάς του. Γιατί, όλη η δουλειά του χωρίζεται σε περιόδους που δεν τις προαποφάσισε ο ίδιος. Τα συμβάντα στον περίγυρό του, τα διαβάσματα και τα συναισθήματά του, ακόμη και η βιολογική του πορεία μέσα στο χρόνο, είναι αυτά που τον επηρεάζουν, του στέλνουν μηνύματα και τα αξιοποιεί ανάλογα. Τα λιμάνια του Αιγαίου και τα τοπία από την ελληνική φύση, τα πανιά και τα πλεούμενα, η αγάπη του για τον κόσμο της αρχαιότητας και η εμμονή του σε υψηλόφρονα κείμενα, το πέταγμα του Ίκαρου και οι κινήσεις των αλόγων, οι όγκοι των τάνκερ και τα μέλη από υποψίες καραβιών στη γλυπτική του, όλα, εκφράζουν άμεσα και υπαινικτικά τη φυγή από τη συμβατικότητα, την αποδέσμευση από την καθημερινότητα, την έννοια της προσωπικής ελευθερίας, την ευφροσύνη που δίνουν οι αδέσμευτες γνώμες και αξίες.