ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ

Του εγκεφάλου το μουσικό κουτί
ανοίγει μόνο στη σιωπή
και με των βουβών πραγμάτων
στριφογυρίζει τη φωνή.

Και τα πράματα μου λεν
πως δεν υπάρχει μοίρα
πως όλα στο κενό ελεύθερα πετούν
στου κόσμου μας τη σπείρα.

Και τα πουλιά μού λεν
πως πίσω απ' την κουρτίνα τ' ουρανού
τίποτε δεν υπάρχει.
Κι εγώ τα εμπιστεύομαι και ξέρω.
Κι αρνούμαι να πιστέψω στον Μονάρχη.

Εμπρός, λοιπόν, της νύχτας ξωτικά
εμπρός, καιόμενα πουλιά!
Από μέσα ξεχυθείτε και μέσα μου γυρίστε
κρατώντας στα ράμφη σας τον κόσμο.

Εμπρός, κουτσό φτερό μου,
εσύ να πετάς κι εγώ να σε φυσώ.
Ζήτω λοιπόν το Χάος
που μέσα του αφήνομαι και ζω.