Αγάπες, όνειρα, έρωτες, κρυφοί καημοί, ανεκπλήρωτοι πόθοι, αγαπημένα πρόσωπα, ξυπόλητα νιάτα, φλύαρες γειτονιές και ξεθωριασμένα χαμόγελα, μας κοιτάνε από τις κορνίζες, μαρτυρίες για όσα άλλαξαν, για όσα πέρασαν κι αποξεχάστηκαν και όσα ρήμαξε ο χρόνος.
Φωτογραφίες σε άσπρο και μαύρο φόντο.
Η Αργυρούλα τη μέρα του γάμου της μεσ' στ' άσπρα, τα μοναδικά στη μαύρη ζωή της...
Το βελουδένιο πρόσωπο της Κρινιώς με δύο λαχταριστά λακάκια στα μάγουλα, λίγο πριν τ' αφανίσει το βιτριόλι...
Η Πολυξένη στα δεκάξι της με δύο πλεξούδες ν' αγγίζουν το χώμα. Μετά μεγάλωσε ξαφνικά και έγινε σαράντα, πενήντα, εκατό, ποιος ξέρει...
Οι αγάπες μας! Όσα ζήσαμε, όσα ονειρευτήκαμε, όσα αγγίξαμε και δεν μπορέσαμε να κρατήσουμε, όσα βιαστήκαμε ν' απαρνηθούμε μες στην προσμονή του καλύτερου. Όλα όσα ξεπουλήσαμε, όσα αφανίσαμε στο πλαστικό και το τσιμέντο.
Οι αγάπες μας! Όλες στις κορνίζες σε απόσταση ασφαλείας ν' απαλύνουν τον πόνο ν' αυγαταίνουν τη νοσταλγία!