Στο βιβλίο αυτό, η παλαιοχριστιανική και η βυζαντινή αρχιτεκτονική προβάλλονται, όχι ως προοίμιο της μεσαιωνικής ναοδομίας, αλλά ουσιαστικά ως τελευταία φάση της οικοδομικής της ύστερης αρχαιότητας. Παρουσιάζεται η χριστιανική αρχιτεκτονική στην Ανατολή από τις απαρχές μέχρι την πτώση της Κωνσταντινούπολης, ενώ, όσον αφορά τη Δύση, εκτίθενται οι εξελίξεις μόνο ώς το τέλος του 6ου αιώνα, μια και η οικοδομική της προκαρολίγγειας και πρώιμης καρολίγγειας εποχής αντιπροσωπεύει διαφορετική τάση και οφείλει να αντιμετωπίζεται χωριστά.