Πρόκειται για μια συνάντηση προσωπικής αγωνίας καμωμένη από απαντήσεις που δίνει ο Αλέξανδρος Κατσιάρας σε ερωτήσεις της Μάρως Βαμβουνάκη.
Για την ύπαρξη, τη σχέση, το όρια ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, τον έρωτα και τον Άλλο, τον Ξένο, την ετερότητα και την κοινωνία, την Εκκλησία, τον Θεό που μας γυρεύει, τον Θεό που σκοτώνουμε, το "κάτι" που μας κάνει όντως να είμαστε.
Για εκείνους που λένε Ναι και είναι Όχι, για εκείνους που λένε Όχι και είναι πιο κοντά στο Ναι, για εκείνους που δεν ικανοποιούνται με το να μένουν χλιαροί, για εκείνους που περιμένουν...
Μια κουβέντα αφαιρέσεων και ανατροπών, εφόσον το αληθινό δεν έχει ανάγκη τη δική του προβολή ούτε τη δική μας συνηγορία.
Εφόσον ο ζωντανός Θεός, για ν' αναστηθεί στον καθένα, πάντοτε περιμένει να πεθάνουν οι θεοί, ο θεός που φανταστήκαμε, τα είδωλα, και -το πιο επώδυνο- το είδωλο των ειδώλων: το Εγώ.