Αυτός ο γέρικος και επικίνδυνος κόσμος των μεγάλων με όλα του τα μοιραία γνώριμα, κοινότυπα βαρετά καθημερινά προβλήματα, εντέλει σώθηκε από εμάς. Εμάς τα φτερωτά παιδιά. Εμάς που μπορούμε να πετάμε.
Δεν είναι και τόσο εύκολο να αλλάξεις τον κόσμο, ειδικά αν συνειδητοποιήσεις πόσοι από τους μεγάλους πάνω σε αυτόν τον πλανήτη κοιμούνται. Όταν πετάμε ανά τον κόσμο, μπορούμε να κοιτάξουμε κάτω απ' τα σύννεφα και να δούμε όλα αυτά που κάνετε εσείς οι μεγάλοι απ' άκρη σ' άκρη αυτού του πλανήτη. Κάπου στη Μέση Ανατολή για παράδειγμα, είδαμε ένα βασίλειο αφιερωμένο εξ' ολοκλήρου στην αρετή του ύπνου. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα αποκαλούνται οι Αυτού Μεγαλειότητες Υπνηλιότητες. Υπάρχει ένας Υπουργός των Δυνατών Ροχαλητών και ένας Υπουργός των Ήπιων Ροχαλητών, υπάρχουν μεγαλομαξιλάρηδες Ευγενείς και μικρομαξιλάρηδες. Ευγενείς, μαξιλαροπόλεμοι ανάμεσα σε εκείνους που κοιμούνται στην αριστερή πλευρά του κρεβατιού τους και εκείνους που κοιμούνται στην δεξιά πλευρά, και όλοι εκεί παρακολουθούν ροχαλητόπερες και κοιμισωδίες. Αστείο βασίλειο.
Κι όμως κατά πολύ φαιδρότεροι ήταν οι μεγάλοι που είδαμε στην Ευρώπη. Είδαμε ονειροπόλους, ριζοσπαστικούς και επίδοξους επαναστάτες που μιλούσαν χωρίς σταματημό για την "ανατροπή της παλαιάς τάξης" και για το "ξεκίνημα μιας νέας επανάστασης". Όσο πιο συχνά φώναζαν όμως τη λέξη "επανάσταση" τόσο πιο γρήγορα έπεφταν στον ύπνο. Ακόμη πιο παράξενη όμως ήταν μια μικρή θρησκευτική αίρεση που είδαμε και λέγονταν οι Ιερείς του Ύπνου. Αυτοί οι ιερείς συνεχώς συμβούλευαν το ποίμνιό τους να μένει άπραγο. Άσχετα από το ποιά ήταν τα προβλήματα που βάραιναν το ποίμνιό τους ή το πόσο απελπιστική ήταν η φτώχια του, οι ιερείς ποτέ δεν άλλαζαν το δόγμα τους. Και όταν οι πραγματικά ανήσυχοι και απεγνωσμένοι άνθρωποι απαιτούσαν σθεναρά να γίνει επιτέλους κάτι για να αντιμετωπιστούν τα κοινά τους προβλήματά, οι συνοφρυωμένοι ιερείς του Ύπνου προειδοποιούσαν αυστηρά: "Σσσστ! Εάν ο Θεός με τις πιτζάμες του μας τσάκωνε ποτέ ξύπνιους, μπορεί να νόμιζε ότι είμαστε ταραχοποιά στοιχεία και να μην μας προσκαλούσε η Χάρη Του στον παράδεισο. Και αυτά, παρεμπιπτόντως, είναι μονάχα δύο από τα πολλά και διάφορα είδη κοιμώμενων τύπων που είδαμε εκεί κάτω.

Έι ψιτ μεγάλοι εκεί χάμω στη γης,
τη γενέτειρά μας αγνοείτε εσείς,
του χρυσού κλαδιού τη γη λησμονάτε θαρρείς,
ερχόμαστε αρωγοί σας για να σας βοηθήσουμε,
την τυραννία του ύπνου σας εμείς ν' ανακινήσουμε.