Ο 19ος αιώνας πλησιάζει στο τέλος του, η Ελλάδα σπαράσσεται από τα προβλήματα που έχουν αφήσει πίσω τους τέσσερις αιώνες σκλαβιάς και εβδομήντα χρόνια άθλιων πολιτικών, η Κρήτη παραμένει υπό τουρκική κατοχή, και ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν έχει καμία σχέση με τον ηγέτη που σήμερα γνωρίζουμε - και δε θέλει να έχει.

Γιατί το κέντρο της ζωής του δεν είναι ούτε η δικηγορία ούτε η πολιτική ούτε ο πρωτότοκος νεογέννητος γιος του. Το κέντρο της ζωής του είναι ο μεγάλος, απόλυτος έρωτάς του για τη γυναίκα του, τη Μαρία - κι όταν τη χάσει, θα τρελαθεί, θα κόψει κάθε επικοινωνία με την οικογένειά του, θα περνάει μέρες και νύχτες στο νεκροταφείο και θα φυτέψει κυπαρίσσια εκεί για να μπορεί να τη βλέπει από μακριά, θα γυρίζει στους δρόμους των Χανίων παραμιλώντας.

Αυτή είναι μια ιστορία για το πώς ένας γονατισμένος άνθρωπος μπορεί να σηκωθεί ξανά. Και μετά να σηκώσει μια χώρα στα χέρια του, χωρίς να λογαριάζει τίποτα και κανέναν προκειμένου να πετύχει τον στόχο του. Έναν στόχο που μπορεί να ήταν πολύ διαφορετικός απ' αυτόν που όλοι σήμερα νομίζουν πως καταλαβαίνουν.