[...] Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης ως προς την διδασκαλία του ήταν ακριβέστατος και ξεκάθαρος και ως προς την στάσι του, ειδικά στα θέματα της πίστεως, ανυποχώρητος. Δεν παραχώρησε ούτε σπιθαμή πνευματικής γης στους εχθρούς της Εκκλησίας, δεν υπέστειλε τη σημαία στους αγώνες της πίστεως, δεν ολιγώρησε, δεν εφησύχασε, δεν άφησε άλλους να βγάλουν, κατά το δη λεγόμενο, το φίδι από την τρύπα. Δεν εθεώρησε τον μοναχισμό και το μοναστήρι του ως τόπο γαλήνης και απομακρύνσεως από τα πράγματα και τα προβλήματα της Εκκλησίας, όταν η πίστις εκινδύνευε· δεν επίστεψε και δεν εδίδαξε την τυφλή υπακοή στους εκκλησιαστικούς άρχοντες αλλά την κανονική και νόμιμη και εφ' όσον τα προστασσόμενα δεν αντίκεινται ούτε στο ελάχιστο στην ορθόδοξο παράδοσι. Δεν εδίδαξε την ανευθυνότητα και την μετάθεσι των ευθυνών στις πλάτες των άλλων, για ό,τι κακό γίνεται ή επικρατεί και νομιμοποιείται στην Εκκλησία και με έναν λόγο δεν εδίδαξε τον παθητικό Χριστιανισμό και την ανεξέταστη παραδοχή όλων αυτών που σερβίρουν οι μεγάλοι. Θα μπορούσαμε να πούμε και για τον όσιο Θεόδωρο αυτό που είπε η γραφή για τον δίκαιο Νώε, ότι ήταν τέλειος στην εποχή του και ευαρέστησε τον Θεό.
Αν, λοιπόν, η παρούσα εργασία γίνει αιτία πνευματικής αφυπνίσεως, εξεγέρσεως των συνειδήσεων, ορθοδόξου εντάσεως και ομολογίας των σημερινών Χριστιανών, θα επιτευχθεί ο σκοπός για τον οποίο παρουσιάζεται η ζωή και η διδασκαλία του οσίου Θεόδωρου του Στουδίτου. Αλλά αν έστω και δύο ή τρεις χριστιανοί ωφεληθούν και συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες των και θελήσουν να απομακρυνθούν από τον παθητικό Χριστιανισμό της εποχής μας, πάλι ο σκοπός της εκδόσεως του παρόντος βιβλίου θα έχει επιτευχθεί.
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)