"Η αυθεντική άσκηση θεολογίας, που βέβαια δεν αρκείται σε εξωτερικό aggiornamento και σε αφελή inculturation οφείλει
- να βιώνει τον Μυστηριακό ρεαλισμό
- να εκφράζει το ήθος της Εκκλησίας
- να υιοθετεί την καίρια παράδοση της Εκκλησίας, διότι είναι αποτέλεσμα φωτισμού του Αγίου Πνεύματος
- να παρακολουθεί τα προβλήματα ζωής και σωτηρίας, που πιέζουν τους πλησίον
- να θεολογεί προς αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών με κάθοδο στο βάθος του νου της Γραφής (Μ. Αθανάσιος), με είσοδο στο "απόθετον κάλλος" του βιβλικού γράμματος (Γρηγόριος ο Θεολόγος) και με φανέρωση της "κεκρυμμένης αληθείας" στο βιβλικό γράμμα (Ιωάννης ο Χρυσόστομος), αναζητώντας αδιάκοπα τη βοήθεια και τον συγκεκριμένο φωτισμό του Αγίου Πνεύματος.
- να χρησιμοποιεί τη γλώσσα, τις δομές και τα σύμβολα του πνευματικού του περιβάλλοντος με τρόπο φυσικό και διακριτικό, δηλαδή να ανασημασιοδοτεί γλωσσικούς όρους, δομές και σύμβολα, για να εκφράζει μέσω αυτών γνήσια τη θεία αλήθεια.
[...]