"Γράμμα στο Δημιουργό μου.
Από Εσένα πηγάζω και σ' Εσένα ξεχύνομαι.
Γεννήθηκα εκατόν πενήντα ετών, πριν εκατόν πενήντα χρόνια, που ισοδυναμούν με τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Γεννήθηκα λοιπόν με μια αυτοάνοση εγωπάθεια, με θεϊκή ταπεινότητα και με υπερεπαρκείς ιδεαλιστικές και αλτρουιστικές τάσεις ανιδιοτέλειας, αγνοώντας ακόμη και την ανθρώπινη ύπαρξή μου.
Ανακεφαλαιώνοντας: Διανύω το εκατοστό πεντηκοστό έτος της έκτης κατά σειράν εξελικτικής πορείας των τεσσάρων δισεκατομμυρίων ετών της δημιουργίας μου. Και στο επόμενο εκατοστό πεντηκοστό έτος θα επιστρέψω στον τόπο από τον οποίο ξεκίνησα.
[...έρχομαι από το πρώτο αστέρι του Κενταύρου, από την ανατολική πλευρά του πράσινου λόφου. Εκεί μιλούσα τη γλώσσα του νου. Εδώ βρίσκομαι γόνιμο απολίθωμα του παλιού εαυτού μου...]" (Βέρα Ροδή, "Ψαλμοί των Α και Ω", Αθήνα, εκδ. Φέξη, Ψαλμός της Μετάλλαξης, σελ. 46.)