Μάιος 1940. Ο γερμανικός στρατός προελαύνει στη Γαλλία. Ο γαλλικός στρατός και η Βρετανική Εκστρατευτική Δύναμη υποχωρούν. Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Γουίνστον Τσόρτσιλ και το Πολεμικό Συμβούλιο αγωνίζονται να διευθύνουν την υποχώρηση. Το μεγαλύτερο μέρος των βρετανικών και των γαλλικών δυνάμεων φθάνει στην πόλη της Δουνκέρκης, στη Βόρεια Γαλλία, ανάμεσα στο Καλαί και στα βελγικά σύνορα. Εκείνη τη στιγμή ο γερμανικός στρατός θα μπορούσε να τις είχε εξολοθρεύσει. Υπάρχουν αμέτρητες θεωρίες και εικασίες γιατί δεν το έκανε και συγκεκριμένα γιατί ο στρατηγός Γκουντέριαν, ενώ βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από τη Δουνκέρκη, έλαβε διαταγή από τον Χίτλερ να σταματήσει την προέλαση των τανκς μέχρι νεωτέρας. Η διαταγή προκάλεσε οξύτατες διαφωνίες στο γερμανικό επιτελείο. Αποτέλεσε το πρώτο μεγάλο γερμανικό λάθος στη στρατηγική του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και έδωσε στους Βρετανούς την ανάσα που τόσο χρειάζονταν. Στις 26 Μαΐου ξεκίνησε η "Επιχείρηση Δυναμό". Με την υποστήριξη της βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας, αμέτρητα πλοία, πλοιάρια, καΐκια και βάρκες ξεκίνησαν να εκτελούν δρομολόγια από τις βρετανικές ακτές ώς τη Δουνκέρκη και πάλι πίσω, κυριολεκτικά κάτω από τη μύτη του γερμανικού στρατού. Όταν ξεκίνησε η εκκένωση, η ελπίδα ήταν ότι ίσως προλάβαιναν να σωθούν περίπου 45.000 στρατιώτες. Τελικά περισσότεροι από 338.000 έφθασαν στη Βρετανία, συμπεριλαμβανομένων 26.000 Γάλλων.

Στις 4 Ιουνίου ο Γουίνστον Τσόρτσιλ μίλησε στη Βουλή των Κοινοτήτων. Στον θρυλικό πλέον λόγο του προσπάθησε να κατευνάσει την ευφορία που δικαιολογημένα ακολούθησε την εκκένωση της Δουνκέρκης, να εμψυχώσει τους συμπατριώτες του για τον μεγάλο αγώνα που τους περίμενε και να καταθέσει το ξεκάθαρο αίτημα του για βοήθεια προς τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Από τις εκατομμύρια λέξεις της ρητορικής του 20ού αιώνα ίσως, εκ των υστέρων, δεν υπήρξαν πιο απειλητικές από τις λέξεις που εκστόμισε ο Αδόλφος Χίτλερ στο Βερολίνο, στις 26 Σεπτεμβρίου 1938. Ο βιογράφος του, Άλαν Μπούλοκ, παρατηρεί ότι ποτέ ξανά "το θέμα του πολέμου ή της ειρήνης
και ματαιοδοξία ενός ανθρώπου". Ο βρετανός τότε πρωθυπουργός Νέβιλ Τσέιμπερλεν (ο Γουίνστον Τσόρτσιλ έγινε πρωθυπουργός το 1940) είχε επισκεφθεί τον Χίτλερ δύο φορές μέσα στις προηγούμενες δέκα ημέρες και είχε προτείνει ένα σχέδιο, το οποίο προέβλεπε σουδητικές (γερμανόφωνες) περιοχές της Τσεχοσλοβακίας να προσαρτηθούν από τη Γερμανία χωρίς δημοψήφισμα. Η Τσεχοσλοβακία αποδέχθηκε το σχέδιο, αλλά η βρετανική Βουλή το απέσυρε. Ο Τσέιμπερλεν αρνήθηκε να τα παρατήσει. Ο απεσταλμένος της βρετανικής κυβέρνησης, σερ Χόρας Γουίλσον, έφθασε στο Βερολίνο με στόχο να μετριάσει το μένος του Χίτλερ κατά της Τσεχοσλοβακίας. Τρεις ώρες μετά την άφιξη του ο Γουίλσον, όπως και ο πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας Έντβαρντ Μπένες, πήραν την απάντηση τους: "Είμαστε αποφασισμένοι!" φώναζε ο Φύρερ.

Ο Τσέιμπερλεν συνέχισε να προσπαθεί. Τρεις ημέρες μετά την ομιλία του Χίτλερ, η Γερμανία, η Βρετανία, η Γαλλία και η Ιταλία υπέγραψαν τη Συνθήκη του Μονάχου, με την οποία
η Γερμανία προσάρτησε τη Σουδητία. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1938 ο Τσέιμπερλεν συμβούλευε τη βρετανική Βουλή "να πάει σπίτι και να κοιμηθεί ήσυχη στο κρεβάτι της". Την 1η Οκτωβρίου τα ναζιστικά στρατεύματα μπήκαν στη Σουδητία. Παρά τις διαβεβαιώσεις του Χίτλερ ότι "πρόκειται για την τελευταία εδαφική διεκδίκησή μου στην Ευρώπη", ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε στις 3 Σεπτεμβρίου του επόμενου έτους.