Συχνά δε, τις πρώτες πρωινές ώρες τον έβρισκα ακόμα ξύπνιο, με μάτια πρησμένα από την αϋπνία, που με κοιτούσαν γεμάτα λύπη σα να μου έλεγαν: ‘Τζίφος πάλι’. Δέκα ολόκληρα χρόνια πέρασαν δίχως να έχει καταφέρει να γράψει το παραμικρό, εκτός από το όνομά του και μερικούς - μετρημένους στα δάχτυλα - εμπνευσμένους κατά τα άλλα και στομφώδεις τίτλους, όπως: ‘Άλλη μια μέρα πέρασε χωρίς να γράψω τίποτα’ ή ‘Ονειρεύτηκα λευκές σελίδες’.