Ο Οιδίποδας, γιος του βασιλιά της Θήβας Λάιου και της Βασίλισσας Ιοκάστης, εγκαταλείφθηκε στο βουνό, όταν γεννήθηκε, επειδή το Μαντείο προείπε πως θα σκοτώσει τον πατέρα του. Ένας Κορίνθιος βρήκε το βρέφος και το πήρε στο βασιλιά της Κορίνθου Πόλυβο και ο Οιδίποδας μεγάλωσε στην Κόρινθο πιστεύοντας πως είναι γιος του. Σε μια συμπλοκή στη Δαύλεια, στο δρόμο από τη Θήβα στους Δελφούς μια ομιχλώδη μέρα, σκότωσε το Λάιο, χωρίς να ξέρει πως είναι ο πατέρας του, και τρεις από τους τέσσερις φρουρούς του. Λόγω της πυκνής ομίχλης αγνοεί την ύπαρξη του τέταρτου φρουρού και το μόνο που ξέρει για τους σκοτωμένους είναι πως ο ένας ήταν Αιθίοπας. [...]

Το έργο ακολουθεί, χαλαρά, τη δομή της αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας, με πρόλογο, χορικά, με επεισόδια και συνεχόμενη δράση. Όπως και άλλοι που έγραψαν δράματα με ήρωες τον Οιδίποδα μετά από το Σοφοκλή (Seneca, Corneille, Dryden, Voltaire, Cocteau) είχα σαν πρότυπο τον Οιδίποδα Τύραννο και κληρονόμησα κι εγώ τα προβλήματα που υπάρχουν σ' αυτή την τραγωδία. [...]

(απόσπασμα από το κείμενο του βιβλίου)