Εννέα διηγήματα του Μωπασσάν με θεματικό άξονα τις "κοινές γυναίκες" στη Γαλλία της περιόδου 1870-1890: μικρές ιστορίες δοσμένες ρεαλιστικά, "νατουραλιστικά", άλλοτε σκληρές και σκοτεινές κι άλλοτε τρυφερές ή χιουμοριστικές. Χωρίς να ηθικολογεί, και με τη γνωστή του λεπτή ειρωνεία, ο Μωπασσάν περιγράφει όλες τις πτυχές του κοινωνικού φαινομένου της πορνείας, "ταξινομώντας" κατά κάποιον τρόπο μέσα από την αφήγησή του όλους τους "τύπους" της πόρνης.

Από τις σελίδες του παρελαύνουν η πατριώτισσα πόρνη ενός επαρχιακού οίκου ανοχής, η αδήλωτη πόρνη-μητέρα του δρόμου, η νεαρή πόρνη ενός μπορντέλου με πελάτες ναύτες που ξεμπάρκαραν στο λιμάνι της Μασσαλίας, η προσωρινή μοδιστρούλα-πόρνη που αποκαθίσταται και επιστρέφει ως έντιμη καπνοπώλισσα στους κόλπους της κοινωνίας, η εγκυμονούσα πόρνη που λιμοκτονεί ξεπαγιάζοντας στους δρόμους μια παραμονή Χριστουγέννων, η άτυχη υπηρετριούλα που περιφέρεται πεινασμένη και προσφέρει απελπισμένη το κορμί της στους περαστικούς, η όμορφη φιλενάδα-προστατευόμενη ενός αξιωματικού που, μετά το βιασμό της από τους Πρώσους, γίνεται πόρνη-μαινάδα με στόχο την εξολόθρευσή τους κ.ά.

Πίσω από τα φαινομενικά απλά διηγήματα με το πικάντικο θέμα κρύβεται εντέλει μια ανατρεπτική αφήγηση που υπονομεύει τις καθωσπρέπει κοινωνικές αξίες. Προσεγγίζοντας από μιαν ιδιαίτερη οπτική το δίπτυχο εξουσία και ηδονή, τα διηγήματα του Μωπασσάν ρίχνουν ένα διαφορετικό βλέμμα στα (κατά τους ηθικολόγους επικριτές του συγγραφέα) "κατώτερα και ανάξια λόγου υποκείμενα", μετατρέποντάς τα σε αθόρυβους πολιορκητικούς κριούς των θεμελίων της αστικής τάξης...

Την έκδοση συμπληρώνει Επίμετρο της Μαρίας Σπυριδοπούλου με τίτλο: "Ο νατουραλισμός, η "πορνογραφική" λογοτεχνία και ο Μωπασσάν".