Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, ένα μακρινό Δεκέμβρη, κάπου εκεί στη Νορμανδία... χάραζε η πρώτη από τις 22 μέρες της περιπέτειας...
Ήταν τότε που ένα μικρό αγοράκι -που ήτανε δεν ήτανε 10, 11... άντε το πολύ 12 χρονών, και ούτε μέρα παραπάνω- ξεκίνησε μαζί με την παιδική του αθωότητα, να πάει στο Παρίσι.
Νεράιδες, καλικάντζαροι και ένα ξωτικό μέσα σε μια τσέπη, αποφασίζουν να κάνουν το ίδιο.
Στην τεράστια αυτή παρέα, που ο ένας δεν υποπτεύεται την ύπαρξη του άλλου, προστίθεται μια φρέσκια μπαγκέτα κάθε μέρα, μια Παριζιάνα, ένα καρουζέλ, ένα πορτραίτο, μια γιαγιά και το εγγόνι της. Ζουν την περιπέτειά τους και μαζί και ξεχωριστά, ανάμεσα στα παμπάλαια κτίρια της Σορβόννης, και στις γειτονιές της πρωτεύουσας.
Και ενώ όλοι νομίζουν ότι η περιπέτεια του μικρού αγοριού, τελειώνει το βράδυ της Παραμονής των Χριστουγέννων... αυτή δεν τελειώνει εκεί! Δηλαδή, για την ακρίβεια, δεν τελείωσε ποτέ! Συνεχίζεται ακόμη μέχρι σήμερα! Και θα συνεχίζεται για όσο θα υπάρχουν τα Χριστούγεννα... και για όσο τα παιδιά θα παίζουν με τα παιχνίδια τους... Για όσο καιρό θα το θέλετε εσείς! Για όσο καιρό θα τιμάτε τα Χριστούγεννα μέσα την καρδιά σας και θα τα κρατάτε φυλαγμένα ολάκερη τη χρονιά, μέχρι να έρθουν τα επόμενα...

''Λοιπόν, αγαπητοί Σύνεδροι... Παιχνίδια όλων των ειδών, νεράιδες και ξωτικά των Χριστουγέννων, άρχεται η σημερινή μας Συνεδρίαση της Ενάτης Δεκεμβρίου του Σωτηρίου Έτους... του Σωτηρίου Έτους... αυτής της χρονιάς, τέλος πάντων!''
Η κούκλα με τα καστανά μαλλιά ακούστηκε σοβαρή και χτύπησε με ένα ψεύτικο, ξύλινο σφυράκι το πάτωμα, ξεκινώντας και επίσημα τη Συνεδρίαση των Παιχνιδιών του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου...

Α, θα ήθελα και την εχεμύθειά σας, για όσα θα διαβάσετε εδώ μέσα... Γιατί, διαφορετικά, οι Νύχτες των Παιχνιδιών... θα χάσουν την ομορφιά τους!
Γι' αυτό, λοιπόν, όποιο μυστικό κι αν μάθετε μέσα σ' αυτό εδώ το βιβλίο, εσείς... σσστ! Μην το πείτε πουθενά!