Οπωσδήποτε, η δουλειά ενός σκλάβου είναι σκέτη... σκλαβιά. Και οπωσδήποτε ο έμφυτος ανδρικός εγωισμός, ποτισμένος με κρασί, ενίοτε κάνει τους αρχηγούς να δεσμεύονται για πράγματα που δεν αγοράζονται ακόμα και με όλο το χρυσάφι του κόσμου, όπως για παράδειγμα, μια πρόσκληση σε γεύμα με ραγού καρυκευμένο με φύλλα δάφνης από το στεφάνι του Καίσαρα. Από μια τέτοια συγκυρία, ο Αστερίξ και ο φίλος του Οβελίξ βρίσκονται στη Ρώμη και αναγκάζονται να παλέψουν για την... σκλαβιά τους. Και χωρίς να το θελήσουν θα γίνουν οι ηθικοί αυτουργοί της παρακμής της Ρώμης, μια παρακμή που θα οδηγήσει σιγά-σιγά στην πτώση της Ρωμαικής αυτοκρατορίας. Την επόμενη φορά που θα σας προσφέρουν αυτό που δεν αγοράζεται μ' όλο το χρυσάφι του κόσμου, προσπαθήστε να καταπνίξετε την εγωιστική σας φύση. Γιατί οι μπούφλες είναι πάμφηνες και μπορεί να γίνουν και παντοτινές.