Το παρόν πόνημα, αποτελεί την περίληψιν της συμμετοχής του αειμνήστου Υποστρατήγου Στεφάνου Καραμπέρη του Ευαγγέλου εις τας ανταρτικάς ομάδας της «Πανελληνίου Απελευθερωτικής Οργανώσεως» (Π.Α.Ο.), η οποία έδρασεν κατά των κατακτητών της Πατρίδος μας (Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων) την τριετίαν 1942-44 εις διαφόρους περιοχάς της Μακεδονίας.
Ο Στρατηγός, έχοντας ζήσει έντονα την δράσιν της Π.Α.Ο. εις τεσσάρας διαφορετικάς περιοχάς της Μακεδονίας (Δ. Μακεδονία, Πάικο, Βέρμιο, Πιερία), ηθέλησε να συμπληρώσει τα μέχρι τώρα εκδοθέντα Βιβλία δια την Ιστορίαν της Π.Α.Ο. μέσω των προσωπικών του εμπειριών, να εξάρει την προσφοράν πολλών αγωνιστών της, οι οποίοι παρέμειναν εις την ανωνυμίαν, είτε διότι δεν έγινε ευρέως γνωστή η δράση των. Επίσης να τονίσει δια μίαν ακόμη φοράν τον αντεθνικό ρόλο του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, οι οποίοι εις ελαχίστους περιπτώσεις ησχολήθησαν με το έργον της εθνικής αντιστάσεως κατά των κατακτητών και η κυρία ενασχόλησις ήτο η εξολόθρευσις των εθνικών αντιστασιακών οργανώσεων, προκειμένου να καταστούν κυρίαρχοι της καταστάσεως εις την Ελλάδα μετά την απελευθέρωσίν της, δημιουργώντας ευνοικάς συνθήκας εγκαθιδρύσεως κομμουνιστικού καθεστώτος, καθιστώντας την Πατρίδα Δορυφόρον της ΕΣΣΔ. Το πόνημα είναι αφιερωμένον εις όσους ηγωνίσθησαν υπέρ βωμών και εστιών της μητρός Πατρίδος και ιδιαιτέρως εις αυτούς, οι οποίοι δεν ηυτύχησαν να ίδουν τους καρπούς των προσπαθειών των και των οποίων αι θυσίαι συνετέλεσαν εις την εκπλήρωσιν του εθνικού σκοπού.