Το έτος 326 μ.Χ. μαίνονται στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι θρησκευτικές και αισθητικές συγκρούσεις μεταξύ των Χριστιανών και των Ελλήνων (ειδωλολατρών).

Ο θιασάρχης Θέσπις συγκεντρώνει στην Αθήνα ηθοποιούς με το σκοπό να αναβιώσει την τραγωδία, οι παραστάσεις της οποίας είχαν από μακρού διακοπεί. Ήδη τα ένδοξα θέατρα της Ελλάδος χρησιμοποιούνται πλέον για θηριομαχίες και μιμικές παραστάσεις. Η προσπάθεια όμως αυτή του θιασάρχη εμπλέκεται στις θρησκευτικές και πολιτικές συγκρούσεις της εποχής.

Καθώς δεν του παραχωρούνται θέατρα για παράσταση τραγωδίας, η οποία αντιμετωπίζεται σαν δαιμονικό σύμβολο της αρχαίας λατρείας, αναγκάζεται να καταφύγει στο ιερό αλλά ερειπωμένο θέατρο της Δωδώνης, κοντά στο ιερό μαντείο. Αλλά και μέσα στα σπλάχνα του θιάσου αναπτύσσονται μεταξύ του Θέσπι και της Μελπομένης, της Ευρυδίκης και της Γαίας ενδιαφέρουσες έλξεις και απωθήσεις, που ολοκληρώνουν τον κύκλο που άνοιξε με το όραμα αναβίωσης της τραγωδίας.