Δυο ζωές παράλληλες και χρονικά ασύμβατες μεταξύ τους οι μοίρες και η τύχη τις έφεραν να έχουν το ένα, το δικό τους και μοναδικό σημείο αναφοράς.
Ο Πύργος των Μουσών, ορόσημο, γέννημα του έρωτα, κρύβει μέσα του τα πάθη, τα όνειρα, τις προσδοκίες, την ακμή και τη συναισθηματική παρακμή των δυο γυναικών που τη ζωή τους σημάδεψαν οι μοίρες και το ρυάκι της ζωής τους το οδήγησαν σε τόπους και καταστάσεις για αυτές πρωτόγνωρες, ανεξερεύνητες, έξω και πέρα από τις δικές τους επιθυμίες και τα όνειρα.
Το πάθος, ο έρωτας, η αφοσίωση, η εγκατάλειψη και ο θάνατος στοιχειώνουν τη διαδρομή της ζωής τους και τις συντροφεύουν μέχρι και το τέλος.
Μόνο ο Πύργος των Μουσών παραμένει ανέπαφος, καταφύγιο και στέγη του έρωτα και των παιχνιδιών της μοίρας.
Ποιος ορίζει και προδιαγράφει άραγε το μονοπάτι της ζωής που θα διαβούμε; Το καθορίζουμε μόνοι μας ή οι μοίρες αποφασίζουν και προκαθορίζουν τα μελλούμενα;
Στα στριφογυρίσματα της ζωής τα βασανιστικά «γιατί» και «πώς» της ανθρώπινης ύπαρξης και του χρόνου παραμένουν χωρίς απαντήσεις, κερκόπορτες των αδυναμιών και των ανεκπλήρωτων επιθυμιών.
Ο έρωτας είναι προσφορά, είναι ουσιαστική άρνηση του εαυτού σου και των θέλω σου, είναι δέσιμο χωρίς ίχνος αναμονής για ανταπόδοση -να είσαι έτοιμος να τα δώσεις όλα χωρίς υστεροβουλίες και δεύτερες σκέψεις-, βαρύς και ανάλαφρος, σκλαβιά και ελευθερία χωρίς όρια· σε προκαλεί να αναρωτηθείς αν είναι έμφυτη παρόρμηση ή επίκτητο κοινωνικό δημιούργημα.