Τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται ραγδαία. Άνθρωποι μουγκοί κραδαίνοντας πτυχία θα αναγκάζονται να χρησιμοποιούν αντί για τη γλώσσα τα χέρια τους για να δηλώσουν -επιτιθέμενοι κατά πραγματικών ή φανταστικών αντιπάλων- πως κι αυτοί υπάρχουν. Πολύ πιθανόν να αναπτυχθεί ένα "ηροστράτειο σύνδρομο". Κάποιοι -όπως εκείνος ο δοξομανής της αρχαίας Εφέσου- θα θέλουν να καταστρέφουν μνημεία και έργα του πολιτισμού για να μνημονευτούν μαζί τους, θαμμένοι κάτω από τα ερείπια. Ένας νέος άγριος "ηρωισμός" θα γεννηθεί -γεννήθηκε κιόλας- που δεν θα ζητά ήταν να χτίσει τίποτα, ούτε να υπερασπιστεί...
Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στο παρελθόν, οι εξεγερμένοι θα ζητούν ταυτόχρονα με το ψωμί τον λόγο, και δεν θα περιμένουν να χορτάσουν κάπως για να φτιάξουν έπειτα το πρώτο λακωνικό τους μανιφέστο. Οι μείζονες στόχοι θα είναι οι ελάχιστοι: λίγος καθαρός αέρας, λίγος χώρος για κίνηση, λίγη προσοχή για να ανακοινώσει κανείς τις σκέψεις του. Οι συγκρούσεις του μέλλοντος θα ξετυλιχτούν σ’ αυτά τα πεδία. Θα είναι συγκρούσεις πρωτόγονες σ’ έναν κόσμο περίπλοκο.