"Σου μιλώ και σε μεταφέρω στην μνήμη μου, πάντα μαζί μου είσαι από εκείνο το ζεστό αιγυπτιακό μεσημέρι. Το παρελθόν, παρόν και μέλλον μου γέμισαν από σένα, ήμουν αμέριμνη προτού σε δω, όχι δεν φανταζόμουν πως θα υπήρχες έτσι, με μισό σώμα, ακουμπισμένο σε βρώμικο έδαφος και γύρω σου φωνές, θόρυβοι και ζέστη αφόρητη. Ζούσες όμως αγωνιούσες και ήλπιζες. Άπλωνες τα χέρια για να τραφείς.

Φοβάσαι τον θάνατο, γλυκέ μου φίλε, φοβόμαστε όλοι και πολλαπλασιαζόμαστε, φιγούρες χωρίς πόδια και χέρια, χωρίς λαλιά και ακοή, και παρακεί τα ποτάμια κι οι θάλασσες, υδάτινες ζωές και νερό, άφθονο νερό για την έρημο. Θα ήθελα να σε ξαναβρώ, να σε ρωτήσω, ίσως σοφός κι ανάπηρος να ξέρεις: είναι αλήθεια πώς οι ποταμοί και οι θάλασσες έγιναν από τα δάκρυα των ανθρώπων;"

Η συλλογή διηγημάτων "Ο Ονειρόσακκος" είναι μία συνομιλία με τα όνειρα, τα φαντάσματα, τους δολοφόνους, τα θαύματα, τους νεκρούς και τους ερωτευμένους ανθρώπους. Ωστόσο όλες οι περιπτώσεις αποπνέουν μία ελπίδα, όμοια με ροδαυγή. Οι σκοτεινές πτυχές της πραγματικότητας φωτίζονται από διπλές ερμηνείες, συνθέτοντας έτσι το πολύφυλλο άνθος του κοσμήματος-κόσμου.