Μια νεαρή γαλλίδα ερωτεύεται το άγαλμα ενός νέου, που ανακαλύπτεται κατά τις ανασκαφές του μετρό της Αθήνας, λίγο πριν τους Ολυμπιακούς του 2004. Το άγαλμα ζωντανεύει. Μπορεί, λοιπόν, η αγάπη να πετύχει το ακατόρθωτο; Και πώς μπορεί να γεφυρωθεί η απόσταση δύο κόσμων που απέχουν μεταξύ τους 2.500 χρόνια;
Αυτό είναι το βασικό θέμα και τα ερωτήματα που ξετυλίγονται μέσα από τις σελίδες του νέου έργου του Φώντα Λάδη που ονομάζεται "Ο Νέος των Αθηνών" και στο οποίο η αρχαιολογία -με όλη τη συναφή θεματολογία- εισβάλλει ορμητικά άλλη μια φορά στο λογοτεχνικό χώρο.
Αν και το έργο διαπραγματεύεται διαχρονικά θέματα, όπως ο έρωτας, ο χρόνος και ο θάνατος, με εκτεταμένες αναφορές στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, είναι σύγχρονο στην πλοκή και τη δράση του, η οποία, με παράλληλες αναφορές σε θέματα όπως η αρχαιοκαπηλία κ.ά., ξετυλίγεται στην Αθήνα - στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το Στάδιο του Αρδηττού και την Ακρόπολη αλλά και στο Λούβρο και το Βρετανικό Μουσείο.
Βασικοί πρωταγωνιστές του έργου είναι ο Απολλόδωρος, πολεμιστής από τη φυλή του Κέκροπα από τον αθηναϊκό δήμο της Αιξωνής και η Ζακλίν Ντυμπώ. Δίπλα στους δύο κινούνται, με ενεργό ρόλο, Έλληνες αρχαιολόγοι, ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο Υπουργός Πολιτισμού, ξένες προσωπικότητες, αλλά και Έλληνες και ξένοι αστυνομικοί -ανάμεσά τους και ένας ντέτεκτιβ- που παρεμβαίνουν καθώς το άγαλμα του Νέου των Αθηνών εξαφανίζεται, καθ' οδόν προς το εξωτερικό, όπου μεταφέρεται, για να εκτεθεί, μαζί με άλλα ευρήματα σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης.
Ποια είναι η κατάληξη; Καλύτερα είναι ο αναγνώστης να μην ξέρει την περαιτέρω εξέλιξη της ιστορίας, για να βρει μέσα στο ίδιο το έργο την τελική απάντηση -αν υπάρχει- στα θεμελιώδη ερωτήματα που σταδιακά προβάλλουν.