Είναι εύκολο να γίνει αποδεκτό ένα "θεσμικό μόσχευμα" χωρίς ρίζες στην κοινωνία υποδοχής; Ποιες προσαρμογές απαιτεί και ποια διλήμματα δημιουργεί η διαδικασία της "μεταμόσχευσης"; Ένα εκλογικό σύστημα που λειτουργεί επιτυχημένα επί χρόνια σε μια χώρα σαν τη Γερμανία μπορεί να αφομοιωθεί από μια διαφορετική κοινωνία, "διάσημη" για την ικανότητα της να ευτελίζει και να διαστρεβλώνει κάθε θεσμό; Εγγενή προβλήματα της δικής μας πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, όπως η διαφθορά, η διαπλοκή, το ρουσφέτι, η αναξιοκρατία, η κομματική άλωση του κράτους, τα προσωπικά πελατειακά δίκτυα που αποτελούν κόμμα μέσα στο κόμμα, η ηγεμονία των βαρόνων της ενημέρωσης, ο ρόλος του πολιτικού χρήματος κοκ μπορούν να αντιμετωπιστούν με μια τομή στην εκλογική νομοθεσία; Τι συνέπειες μπορεί να έχει η επιλογή της μονής ή της διπλής ψήφου, η διατήρηση ή όχι του σταυρού προτίμησης στις μονοεδρικές περιφέρειες, η σχέση αναλογικότητας και πλειοψηφικού bonus που θα υιοθετηθεί και γενικότερα η όποια επιλογή στα πολλά διλήμματα που αναπόφευκτα γεννά η "μεταμόσχευση";

Σε όλα αυτά τα ερωτήματα προσπαθεί να δώσει απάντηση το παρόν έργο του καθηγητή Θανάση Διαμαντόπουλου ο οποίος, ως μέλος της επιστημονικής επιτροπής προετοιμασίας του νέου εκλογικού νόμου, είχε την ευκαιρία να προβληματιστεί επί μακρόν για εκείνες τις προϋποθέσεις και τις ρυθμίσεις που θα μπορούσαν να κάνουν μια ρηξικέλευθη εκλογική νομοθεσία αφετηρία και εφαλτήριο πολιτικών ρήξεων με θετικό πρόσημο και ανορθωτική κατεύθυνση.