Ο μονόλογος του τυραννοκτόνου Δημήτρη Τσαφέντα, ο οποίος στις 6/9/1966 σκότωσε με 4 μαχαιριές τον πρωθυπουργό της Νότιας Αφρικής Χέντρικ Φερβούντ (Dr. Hendrik Verwoerd), εμπνευστή του Απαρτχάιντ, και τυράννου των Μαύρων της Αφρικής. Πρόκειται για τη μοναδική δολοφονία πρωθυπουργού στην παγκόσμια Ιστορία που έλαβε χώρα μέσα στο ίδιο το κοινοβούλιο, κατά τη διάρκεια αγόρευσης του Πρωθυπουργού. Ο Τσαφέντας εργαζόταν ως υπηρετικό προσωπικό στο Κοινοβούλιο της Ν. Αφρικής, πλησίασε τον Φέρβουντ, δήθεν για να του αλλάξει το ποτήρι με το νερό, και θα του καταφέρει τέσσερις θανάσιμες μαχαιριές.

Ο μιγάς Τσαφέντας (από Κρητικό πατέρα -Μιχάλη Τσαφαντάκη- και μητέρα από τη Σουαζιλάνδη/ Μοζαμβίκη) θα "περάσει" από τετραήμερη παρωδία Δίκης. Οι δικαστές, για να μην τον ηρωοποιήσουν, δε θα του υποβάλλουν ούτε μια ερώτηση. Ο "Δικαστής" θα δικαιολογηθεί λέγοντας ότι "είναι σαν υποβάλεις ερωτήσεις σε έναν σκύλο".

Ο ελληνικής καταγωγής και παιδείας Τσαφέντας, έμεινε 28 χρόνια σε φυλακή και ψυχιατρείο της Πραιτόρια και πέθανε στις 10/10/ 1999. Τάφηκε δίχως η ταφόπλακα να αναφέρει το όνομα του, (έτσι τιμωρούν, ακόμα και σήμερα, τη μνήμη των "ατιμασμένων"). Μόνο μια πέτρα με τον αριθμό J59, ο αριθμός του ως κρατούμενος, θα θυμίζει ότι εκεί από κάτω βρίσκεται η πιο αμφισβητούμενη ελληνική προσωπικότητα της Αφρικής. Αμφισβητήθηκε και από τον συγκρατούμενο του, τον Νέλσον Μαντέλα, οι οπαδοί του οποίου συστηματικά και ρατσιστικά τον αποκαλούσαν "μπάσταρδο", "μιγά", "κολοράτο" φοβούμενοι μήπως ο τυραννοκτόνος μειώσει τη φήμη του αρχηγού τους.

Τα κίνητρα του Τσαφέντα για άλλους ήταν πολιτικά (είχε διατελέσει μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος Ν. Αφρικής), για άλλους προσωπικά (αγαπούσε μια ιθαγενή αλλά οι νόμοι του απαρτχάιντ δεν του επέτρεπαν να την παντρευτεί) και για άλλους ψυχιατρικά.

Ίσως ήταν τρελός, ίσως ήταν παλικάρι. Ίσως και τα δύο. Σε άλλες εποχές θα ονομαζόταν Αρμόδιος ή Αριστογείτονας, σε άλλες Σχοινάς, σε άλλες Παναγούλης. Στη δική μας, την εποχή των επιπόλαιων Λωτοφάγων, έμεινε ως J59 και σκεπάστηκε με τη λήθη των Ελλήνων και των Αφρικανών. Όπως και να έχει οι τρελοί ή τα παλληκάρια σαν τον Τσαφέντα είναι ο εφιάλτης του οποιοδήποτε αυταρχικού καθεστώτος, ακόμα και στις μέρες μας. Δεν είναι τυχαίο ότι η οποιοιδήποτε πολιτική, οικονομική, θρησκευτική εξουσία τους σκεπάζει συστηματικά με τη χλεύη και τη λήθη.