Ο Φιόντορ Ντοστογιέφσκι βαδίζει για λίγο στα χνάρια του Νικολάι Γκόγκολ κι από τη σατιρική του πένα ξεπηδούν δύο νουβέλες αντάξιες της "Μύτης" και του "Ημερολόγιου ενός τρελού": ο αγαπημένος του ελληνικού κοινού "Κροκόδειλος", με τις αλλεπάλληλες θεατρικές διασκευές, και ο λιγότερο γνωστός αλλά αριστουργηματικός "Μπομπόκ". Σε αυτές, η ψυχογράφηση των ηρώων επιχειρείται μέσα από μια φαιδρή οπτική, ο ρεαλισμός γίνεται γκροτέσκος, οι διάλογοι ηχούν σπαρταριστοί, τα ήθη κι οι νοοτροπίες δεν σκιαγραφούνται απλώς αλλά διακωμωδούνται, ενώ ο ντοστογιεφσκικός αντι-ήρωας αποκτά το σωσία του.

Την παρούσα έκδοση συμπληρώνουν δύο ακόμα κείμενα του Ντοστογιέφσκι: ο Πρόλογος στον Κροκόδειλο, που ο ίδιος ο Φιόντορ Μιχάιλοβιτς αποφάσισε αργότερα να παραλείψει (για λόγους πιθανότατα μη καλλιτεχνικούς), καθώς και το άρθρο "Επί προσωπικού", το οποίο δημοσιεύθηκε στο Ημερολόγιο ενός συγγραφέα και ρίχνει φως στο τεράστιο λογοτεχνικό σκάνδαλο που ξέσπασε γύρω από τον Κροκόδειλο. Πέραν δε του εκτενούς επιμέτρου, το επιπλέον πληροφοριακό υλικό που περιλαμβάνεται στην έκδοση συνθέτει ένα ιδιότυπο πορτρέτο τού Ντοστογιέφσκι, το οποίο καταδεικνύει τη θέση του μεγάλου κλασικού στη ρωσική πεζογραφική παράδοση κι αποκαλύπτει τις σχέσεις του με τους λογοτέχνες της εποχής του.