Η Ροδούλα καθισμένη στα σκαλιά κοιτάζει μακριά, στο βάθος του δρόμου, τη μεγάλη φωτισμένη πλατεία. Ονειρεύεται κάποια στιγμή να πάει σε εκείνα τα φώτα, να δει τα παιδιά να παίζουν κάτω από το φως, να τα ρωτήσει αν είναι μόνα τους ή έχουν συντροφιές.
Η δική της η μαμά είναι συνεχώς απασχολημένη. Μόλις η Ροδούλα τη ρωτά για τα φώτα, πάντα της λέει: "Αύριο Ροδούλα, τώρα έχω πονοκέφαλο..."