Από το πρωτότυπο λογοτεχνικό και φιλολογικό έργο του Ιωάννου προσεγγίζουμε εδώ τα πέντε καθαρά λογοτεχνικά του βιβλία: "Για ένα φιλότιμο", "Η σαρκοφάγος", "Η μόνη κληρονομιά", "Επιτάφιος θρήνος" και "Καταπακτή", γιατί σ' αυτά λειτουργεί περισσότερο ως λογοτέχνης.
Τα "πεζογραφήματά" του με την εξομολογητική διάθεση, το βιωματικό χαρακτήρα, τα θέματα από τη ζωή και την κοινωνία της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, μαζί με τη ρέουσα γλώσσα και την πρωτοτυπία του ύφους και του είδους, συνθέτουν τη συγγραφική προσωπικότητά του και τον κατατάσσουν στους πιο αξιόλογους δημιουργούς της μεταπολεμικής ελληνικής λογοτεχνίας. Τα βιώματά του θα γίνουν οι πυρήνες των κειμένων του και γύρω απ' αυτά, τα βιώματα, θα κινηθεί η εξομολογητική του διάθεση και θα αναπτυχθεί σε δυο κατευθύνσεις, άλλοτε παράλληλες και άλλοτε συγκλίνουσες, τον έρωτα και το θάνατο. [...]