Ο ανεκπλήρωτος έρωτας του, έμελλε να γένει πραγματικότητα.
Ξαφνικά και αναπάντεχα, γύρισε ο τροχός και τον έφερε καπάκι.
Έζησε αυτά που ποθούσε μια ζωή. Όμως ο δρόμος δεν είχε μονάχα ροδοπέταλα.
Μετά την στροφή, του’ λαχαν νεροφαγιές και λασπουριά. Απρόσμενα!
Κι έτσι παραδομένο στην καλή ζωή, τονε βρήκαν απροετοίμαστο.
Γλίστρησε, έπεσε, κατρακύλησε κι έπιασε πάτο.
Καταράστηκε την τύχη και την μοίρα του.
Μέχρι που κατάλαβε πως ο δρόμος, είναι δρόμος. Αυτός είναι!
Τι πα να πει στραβός, κακοτράχαλος, λασπωμένος, κι αγκαθογέμωτος;
Την ευθύνη την είχε ο ίδιος. Αυτός διάλεξε να τον διαβεί.
Αυτός έπρεπε να προσέχει...