Ο Δημοσθένης έχει αναγνωριστεί ήδη από την αρχαιότητα ως ο κορυφαίος των ρητόρων του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Ο Διονύσιος, μαζί με τον [Λογγίνο] και τον Δημήτριο, αποτελούν τους σημαντικότερους ίσως εκπροσώπους της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνικής κριτικής. Παρουσιάζει, λοιπόν, εύλογα ενδιαφέρον η κριτική που ασκεί ο Αλικαρνασσέας στον μεγάλο Αθηναίο ρήτορα. Την απουσία, ωστόσο, τόσο στην ελληνική όσο και στην διεθνή βιβλιογραφία μιας μονογραφίας με αντικείμενο τον τρόπο παρουσίασης του ρήτορος έρχεται εν μέρει να καλύψει η παρούσα εργασία. Βάση της είναι πρωτευόντως το ίδιο το έργο του Διονυσίου και δευτερευόντως η υπάρχουσα σχετική -ξενόγλωσση ως επί το πλείστον- βιβλιογραφία, η οποία μελετήθηκε, κατά το μέτρο του δυνατού, εξαντλητικά και κατά περίπτωση αξιοποιήθηκε δεόντως.
Η πρωτοτυπία του θέματος και η ενασχόλησή μου με δύο τομείς που παρουσιάζουν, κατά την κρίση μου, πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, την λογοτεχνική κριτική και την ρητορική, αποτέλεσαν τον βασικό και καθοριστικό παράγοντα για την συγγραφή αυτής της πραγματείας.
To βιβλίο απευθύνεται κυρίως σε φιλολόγους και φοιτητές της Φιλολογίας φιλοδοξώντας να αποτελέσει ερέθισμα για έρευνα και συστηματική ενασχόληση με έναν οξυδερκή κριτικό της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας.