Το τρίτο μυθιστόρημα της Βούλας Αργυροπούλου με τον τίτλο "Ο βαρκάρης και τ' απόνερα" μιλά για:

- Τον έρωτα ενός νέου παιδιού για τη μητέρα του φίλου.
- Την αγάπη -εμμονή- της μάνας για το παιδί της.
- Το τρέξιμο του μυαλού, μέχρι να βρει απαντήσεις να κουμπώσουν με τις ερωτήσεις.
- Το ταξίδι του έρωτα, κοιταγμένο στις μικρές του λεπτομέρειες.
- Τη σύγκρουση του "μη" και του "πρέπει", με το δικαίωμα στη χαρά.
- Τον τρόπο να λες τη μυθολογία μας, σαν παιδικό παραμύθι.
- Το τέλος της ζωής στην άκρη του τάφου ή την αρχή του συμβιβασμού.
- Τα όνειρα του ύπνου και του ξύπνου.

Μιλά και για τις εσωτερικές διαδρομές του μυαλού και της καρδιάς κάτω από τη νηνεμία, που καθώς η βάρκα της ζωής σχίζει τα νερά, τις βγάζει στην επιφάνεια σαν απόνερα.

Η συγγραφέας διάλεξε ένα διαφορετικό ύφος -απόκτημα σκληρής δουλειάς- προσπαθώντας ν’ αγγίξει την καρδιά του αναγνώστη. Αν αυτό το πετυχαίνει, η μύτη του μολυβιού της, το αφήνει να το κρίνει εκείνος...