[...] Ο "Αυθέντης του Μωρέως" είναι ιπποτικό μυθιστόρημα· έτσι, στις σελίδες του δεσπόζει η εξωτερική περιπέτεια. Δεν υπάρχει ψυχογραφικό ενδιαφέρον του συγγραφέα εδώ, ούτε μαθαίνουμε τίποτα από τον εσωτερικό κόσμο των προσώπων του. Ωστόσο δεν πρέπει να του καταλογίσουμε κανένα μειονέκτημα από την άποψη αυτή. Το ιπποτικό μυθιστόρημα είναι αφήγηση, κίνηση και δράση, και όλα αυτά υπάρχουν στον "Αυθέντη τον Μωρέως"· υπάρχει ακόμα, κατά κάποιον τρόπο, και η επική πλευρά: η εξεικόνιση, η αναπαράσταση και η σύνθεση μιας εποχής. Τα μυθιστορηματικά πρόσωπα διαγράφονται καθαρά και ανάγλυφα στις σελίδες του βιβλίου, τα αναγνωρίζουμε και δεν τα ξεχνούμε εύκολα, όπως π.χ. τον Γοδοφρείδο Βιλλαρδουΐνο, που είναι ο κεντρικός ήρωας και συνάμα η πιο ενδιαφέρουσα μορφή στον "Αυθέντη του Μωρέως" και που ο Α. Ρ. Ραγκαβής μας τον παρουσιάζει έξυπνο, δραστήριο, μεγαλόκαρδο και με αναμφισβήτητες πολιτικές ικανότητες. Μέγα προτέρημα του μυθιστορήματος, εξάλλου, αποτελούν οι πολλοί, φυσικοί και άνετοι, διάλογοι ανάμεσα στα πρόσωπα, που αποδεικνύουν και τις δυνατότητες του Α. Ρ. Ραγκαβή ως θεατρικού συγγραφέα. [...]

(από την εισαγωγή του Απόστολου Σαχίνη)