...Δεν ξέρω το να είσαι άστεγος αν είναι φιλοσοφία ή εγκατάλειψη της υποχρεωτικής καθημερινότητας. Είναι ένας διαρκής αγώνας ανεύρεσης τροφής. Και όχι μόνο. Ό,τι άχρηστο πέταγε ο Έλληνας καταναλωτής ήταν χρήσιμο για μας. Δεν είμαστε αλήτες αλλά έχουμε καταφέρει να είμαστε αόρατοι. Κυκλοφορούμε συνήθως αφού νυχτώσει. Οι σκουπιδοτενεκέδες είναι ο πρώτος μας προορισμός. Ό,τι βρίσκουμε βρώσιμο το αποθηκεύουμε. Οι ίδιοι φοράμε πολλά ρούχα και κουβαλάμε σε καροτσάκι τα πολύτιμα αγαθά μα, όπως τις κουβέρτες μας και μερικά κατσαρολάκια. Όπως και να το κάνουμε, η Ναρκίσσου 45 είναι ξέφραγο αμπέλι. Άπειρες φορές μας έχουν ληστέψει. Ευτυχώς όχι τα στρώματα μας. Επόμενος τακτικός προορισμός είναι η λαϊκή αγορά, συνήθως μετά το μεσημέρι. Μαζεύουμε ό,τι πετάνε οι παραγωγοί, καθαρίζοντας τα προϊόντα τους για πούλημα και κάνοντας τα πιο δελεαστικά. Μαζεύουμε φύλλα από λάχανο και κουνουπίδι, σάπιες ντομάτες, φασολάκια που πέσανε κάτω από τον πάγκο και ό,τι θεωρείται χαλασμένο. Στην λαϊκή του Νέου Κόσμου μας υποδέχεται συνήθως ο Χαλασσοφωλιάς. Είναι ο τρελός της λαϊκής. Έχει αδυναμία στον Πάνο και πάντα στην τσέπη του έχει φράουλες. 0 Πάνος τρελαίνεται για φραουλίτσες. Έτσι όπως ανεμίζει το μαύρο παλτό μου, ο Χαλασσοφωλιάς, φωνάζει να παραμερίσει ο κόσμος γιατί περνάει ο Πατριάρχης. Για λίγα λεπτά γινόμαστε ορατοί, μετά ο κόσμος συνεχίζει τη δουλειά του αγνοώντας μας. Για μένα ο Χαλασσοφωλιάς έχει φυλάξει επιλεγμένα αποτσίγαρα. Στην Καλλιόπη έχει φυλάξει ελιές που της αρέσουν...