Ακόμη και σήμερα, που η ζωή μου έχει πάρει μια τόσο απρόσμενη τροπή, δεν καταφέρνω να φέρω το πρόσωπό του στο μυαλό μου. Κάθε μου προσπάθεια να του αποδώσω συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, μια απτή φυσιογνωμία, εκτρέπεται σε άσχετες σκέψεις, που συχνά καταλήγουν στους μαιάνδρους τής παιδικής μου ηλικίας. Καμιά φορά, κι ενώ η προσπάθεια ανάκλησής του από τη μνήμη έχει γίνει πια βασανιστική, στο βάθος τού μυαλού μου αναδίνεται ένα αλλόκοτο πλάσμα, ή μάλλον πράγμα, μια σχεδόν μυθική μορφή που στη θέα της παραλύω: Κένταυρος, Σάτυρος ή Δαίμονας, σαν κι αυτόν που απεικονίζεται σ' έναν αναγεννησιακό πίνακα, μια μυτερή μπάλα με τριχωτά αυτιά που έχει κουρνιάσεις το στήθος μιας κοιμώμενης κοπέλας. [...]