"Η φροκαλιά ή σαρωνιά (=σκούπα) ηγίνουντα από θυμάρι ή βρούλα (=βούρλα) κι ημάζωνε (=εμάζευε) τα φρόκαλα (=σκουπίδια). Πολλά σπίθια είχανε και τον αργαλειό. Σε ούλα τα σπίθια υπάρχανε ακόμα οι "σεράδες" (δηλ. πλεξάνες κρεμμυδιών ή σκόρδων). Η πινακωτή που ηβάναν ντα ψωμιά που ηπροορίτζουντα (επροωορίζοντο) για το φούρνο, το φουρνέθιο (μικρό σιδερένιο φτυάρι με μακρυά λαβή) για το φούρνισμα των ψωμιών, το ψωμοπάνι (πανί για το σκέπασμα του ψωμιού, ώσπου να "φουσκώση" για να το ρίξουν στο φούρνο). Το σκάλεθρο με τη μαβιά για το σκάλισμα της φωθιάς. Τα μπηλίνια (μεγάλα πιάτα), τα λακανίδια (πήλινα γιουβέτσια) που ηφέρνανε από την Πάτινο (Πάτμο), τα κουμάρια ή μαστραπάδες (κανάτια), οι λαΐνες (στάμνες) και το ροΐ ή λαδερό (το δοχείο που είχαν το λάδι)."
(απόσπασμα από το βιβλίο)


Μια λαογραφική συλλογή, γραμμένη στη δεκαετία του '70, διαχρονική και επίκαιρη. Ένα αυθεντικό οδοιπορικό στα πρώιμα χρόνια του νησιού Φούρνοι: στις συνήθειες, στις παραδόσεις και στην καθημερινότητα των κατοίκων του, μέσα από τις αφηγήσεις των παλιότερων. Με το ύφος και την αγνότητα μιας άλλης, περασμένης εποχής.
Τραγούδια, έθιμα και ποικίλοι ιδιωματισμοί, μεταφερμένα στο χαρτί αυτούσια.