Το "Νέον Μαρτυρολόγιον" είναι ένα αγλαόκαρπο δένδρο, που σπάρθηκε, φύτρωσε, αυξήθηκε και καρποφόρησε, ποτιζόμενο από τα αίματα άγνωστων και γνωστών Νεομαρτύρων, κατά τους χρόνους της φρικτής δουλείας του Γένους (1453-1821).

Ό Άγιος Νικόδημος, βλέποντας τα βασανιστικά μαρτύρια, που πολλοί Χριστιανοί υπόφεραν από τους Τούρκους, βλέποντας επίσης και τον κίνδυνο, που καθημερινά διέτρεχε η Εκκλησία από τους αρνησίθρησκους, σύναξε τα ωραιότερα Μαρτύρια και τα εξέδωσε με τον βαθύτερο σκοπό να κατήχηση όσους από άγνοια αρνούνταν την πίστι του Χριστού και να ενδυνάμωση έτσι την πίστι τους, διαθερμαίνοντας συγχρόνως με τον πλέο κατάλληλο τρόπο και τον πόθο των άρνησίθρησκων και των άλλων βασανιζόμενων προς το Μαρτύριο και την σωτηρία τους. Και ποιος άραγε γνωρίζει πόσους "εν αίματι και μαρτυρίω" ομολογητές, άγνωστους σ' εμάς, δεν θα ανέδειξε το "Νέον του Μαρτυρολόγιον"!

Το "Νέον Μαρτυρολόγιον" τυπώθηκε, για πρώτη φορά το 1794, "διά συνδρομής Φιλοχρίστων και Φιλομαρτύρων Χριστιανών, των εν τη Ευρώπη πραγματευομένων", επανεκδόθηκε το 1856 εν Αθήναις, διά "δαπάνης Κωνσταντίνου Σκαθάρου του εξ Αθηνών, εις κοινήν των Ορθοδόξων ωφέλειαν". Σ' αυτή την δεύτερη έκδοσι προστέθηκαν και μερικά νεώτερα μαρτύρια, δηλαδή όσα έγιναν από το 1794 μέχρι το 1838. [...]

(από τον πρόλογο του Ιερομόναχου Βενέδικτου)