Ο Ακεντάν, ο Κύριος της Άνω και της Κάτω Αιγύπτου, ο Κύριος του Κόσμου, χαμογέλασε. Τα χείλη του αποκάλυψαν λεπτά και αραιά δόντια. Και ύστερα, το χαμόγελο εξαφανίστηκε...
Με ζύγιζε. "Έχω ακούσει ενδιαφέροντα πράγματα για 'σένα. Έχεις νέες ιδέες. Μπορείς να ακολουθήσεις τα ίχνη ενός μυστηρίου και να φτάσεις στην κρυφή του πηγή. Πείθεις τους εγκληματίες να ομολογήσουν χωρίς βασανιστήρια. Τα σκοτεινά δρομάκια και τα αδιέξοδα του στρεβλού λαβύρινθου της ανθρώπινης καρδιάς σε διασκεδάζουν".
Έγνεψε να πλησιάσω κοντύτερα, φοβούμενος μήπως μας ακούσουν. "Άκου λοιπόν. Υπάρχει ένα ανησυχητικό μυστήριο. Η Βασίλισσα, η Νεφερτίτη μου, Η Τέλεια, έχει εξαφανιστεί".
"Βρες την. Αν είναι ζωντανή, σώσε την και φέρε την σε μένα, και μαζί αυτούς που σχετίζονται με την εν λόγω πράξη. Αν είναι νεκρή, φέρε μου το σώμα της. Έχεις δέκα μέρες".