Μήπως τελικά ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας αποτελεί άλλοθι για την επιβολή "της νέας τάξης πραγμάτων" που είναι τα σχέδια και οι στόχοι της μόνης Υπερδύναμης των ΗΠΑ και οδηγούμεθα με αυτόν τον τρόπο προς μια νέα Μονοκρατορία με ό,τι αυτό συνεπάγεται;
Μήπως παράλληλα με την καταδίκη κάθε τρομοκρατικής ενέργειας που προέρχεται από συγκεκριμένες πολιτικές ομάδες και την συμπαράστασή μας στα θύματα και τους συγγενείς των θυμάτων θέτουμε τέλος στην ανοχή μας λέγοντας "ως εδώ" δεν πάει άλλο θα πρέπει επίσης να πούμε "ως εδώ" και στην ασκούμενη κρατική βία και τρομοκρατία σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, την οποία όλο και πιο έντονα βιώνουμε σε όλο και περισσότερες εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής;
Μήπως θα πρέπει να εκφράσουμε την αντίδρασή μας και να πούμε επίσης "όχι" στην περιβαλλοντική καταστροφή του πλανήτη, "όχι" στον πυρηνικό πόλεμο και τη χρήση των νέων και "έξυπνων" όπλων, "όχι" στον περιορισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών; [...]