Ο όρος "μείωση της βλάβης" (harm reduction) στο χώρο των εξαρτήσεων προσδιορίζει μια ρεαλιστική και ανθρωπιστική προσέγγιση του προβλήματος, η οποία περιλαμβάνει δέσμη πρακτικών στρατηγικών που έχουν στόχο τον περιορισμό των συνδεόμενων με την κατάχρηση ουσιών ατομικών και κοινωνικών βλαβών. Ως εκ τούτου, αποτελεί πλέον έναν βασικό άξονα της "αντιναρκωτικής" πολιτικής πολλών χωρών.
Η προσέγγιση αυτή βασίζεται στην αντικειμενική αναγνώριση του γεγονότος ότι δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη οι παρεμβάσεις εκείνες που θα μπορούσαν να εξαλείψουν πλήρως την κατάχρηση ουσιών και των προβλημάτων που σχετίζονται με αυτή. Φυσικά, δεν αρνείται την αξία των προσπαθειών για αποτοξίνωση και αποχή, απλώς αναγνωρίζει ότι για πολλούς χρήστες αποτελούν πολύ μακροπρόθεσμους στόχους. Γι' αυτό και προτείνει ως πολύ σημαντικές τις ενδιάμεσες υπηρεσίες που μειώνουν τη βλάβη και στοχεύουν στην προστασία της ατομικής και δημόσιας υγείας, αλλά και τη διατήρηση, με τον τρόπο αυτό, ζωντανής της ελπίδας για απεξάρτηση. Διότι είναι προφανές ότι όσο καταρρέει η υγεία του εξαρτημένου, τόσο μειώνονται και οι δυνατότητές του για κοινωνική επανένταξη.