Το έργο "Οι μύθοι και οι θρύλοι για τους Τιτάνες" συνεχίζει τις ρωσικές παραδόσεις στην ανάπλαση του αρχικού ιστού της ελληνικής μυθολογίας μέσα από ένα ενιαίο ποιητικό και κοσμοθεωρητικό σύστημα. Είναι μια προσπάθεια να ξαναζήσει κανείς ζωντανά όλο τον πλούτο της αρχαίας ελληνικής σκέψης και όχι μέσα από φιλολογικές αναπαραστάσεις των αρχαίων κειμένων. Είναι έργο του "αργουρού αιώνα" του ρωσικού πολιτισμού (αρχές του 20ού αιώνα) αφενός και προσπάθεια προσέγγισης του ζωντανού αρχαίου ελληνικού πνεύματος αφετέρου. Σε αυτό οφείλεται εν μέρει η πολύ ιδιότροπη, "ανάγλυφη" γλώσσα του πρωτότυπου κειμένου, καθώς και ολόκληρο το ποιητικό σύστημα του έργου.