Mία φορά κι έναν καιρό, κάπου στη μακρινή Αραβία, σε ένα καραβάνι, ζούσε η Μύλα, μία μικρή καμήλα. Από την ώρα που γεννήθηκε θαύμαζε πάρα πολύ τα άλογα του καραβανιού για την ομορφιά τους, την κορμοστασιά τους, τη ρώμη και την ευκινησία τους. Όσο περνούσαν τα χρόνια και η Μύλα μεγάλωνε, τόσο μεγάλωνε και η απέχθειά της για το είδος της, αλλά και η λατρεία της για τα πανέμορφα άλογα. Μέχρι που άρχισε να πιστεύει πως σίγουρα αυτή δεν μπορεί να είναι καμήλα, τόσο άσχημη, δυσκίνητη και αδύναμη. Πάντα γυρνούσε κοντά στα άλογα και μόνο με αυτά έκανε παρέα. Τα άλογα, με τον καιρό, την είχαν συμπαθήσει πολύ. Kάποια μέρα, ένα από αυτά, θέλοντας να αστειευτεί της είπε: "Καλή μου Μύλα, μπορεί η εμφάνισή σου να είναι καμήλας, αλλά η ψυχή σου είναι αλόγου". Αυτό ήταν. Από τότε, κόλλησαν στο μυαλό της αυτές οι λέξεις, και πίστεψε βαθιά μέσα της πως είναι στην πραγματικότητα ένα δύστυχο άλογο, εγκλωβισμένο μέσα στο σώμα μίας καμήλας. Το πίστεψε τόσο πολύ, που πλέον άρχισε να ζει συνέχεια μαζί με τα άλογα. Άρχισε να φέρεται και να κινείται σαν άλογο. Μέχρι που έμαθε και να χλιμιντρίζει σαν άλογο! Όταν πια είχε μεγαλώσει αρκετά, οι υπόλοιπες καμήλες την είχαν διώξει εντελώς από κοντά τους, αφού ο μόνος λόγος που τις πλησίαζε ήταν για να τις κοροϊδεύει και να τις κατακρίνει για την ασχήμια και την αδυναμία τους σε σύγκριση με το "είδος" της: τα άλογα! Είχε πια υποστεί ολοκληρωτική πλύση εγκεφάλου. Στο τέλος, άρχισαν και εκείνες να την κοροϊδεύουν. Αυτή όμως, σαν "περήφανο άτι" που ένιωθε, δεν ενοχλούταν καθόλου από τις κοροϊδίες τους, και σκεφτόταν μέσα της πως οι κακόμοιρες, δεν μπορούν να καταλάβουν πως αυτή είναι ένα άτυχο άλογο, φυλακισμένο μέσα στο σώμα μιας καμήλας δεν μπορούν να δουν οι δόλιες την διαφορά τους με εκείνη... Έτσι, αποξενώθηκε εντελώς από το κοπάδι των καμηλών, και ζούσε αποκλειστικά και μόνο με τα άλογα. Οι άνθρωποι του καραβανιού, βλέποντας πως ό, τι και να έκαναν, αυτή γύριζε πάντα πίσω στα άλογα, στο τέλος την άφησαν να κάνει ό, τι εκείνη ήθελε...

...Κάποια μέρα όμως δεν άντεχε άλλο αυτήν την κατάσταση, σκέφτηκε να πείσει και τα άλογα να φύγουν όλοι μαζί προς την ελευθερία. Κάθε απόγευμα, τα μάζευε κρυφά και τους μιλούσε για το πόσο ωραία θα είναι να ζουν μακριά από την σκλαβιά και την τυραννία των ανθρώπων και τις άσχημες καμήλες, και να βόσκουν ελεύθερα και ανέμελα, χωρίς αφέντες, στα μακρινά λιβάδια που είχε ακούσει ότι υπήρχαν πέρα από την έρημο. Τους έλεγε πως δεν έπρεπε άλλο πια να ανέχονται την σκλαβιά και την ανθρώπινη καταπίεση, και πως, σαν άλογα όλοι τους -κι αυτή μαζί- δικαιούνταν μία καλύτερη ζωή! Αυτό γινόταν για πολλές νύχτες, ολάκερους μήνες. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούσε η Μύλα ήταν τόσο δυνατά, ώσπου κάποτε κατάφερε να πείσει όλα τα άλογα, ότι μπορούν να το πετύχουν και να αποδράσουν, και να καταφέρουν να περάσουν την επικίνδυνη έρημο με στόχο την ελευθερία! "Αφού μπορώ εγώ, ένα φτωχό εγκλωβισμένο άλογο, να περάσω την έρημο, σίγουρα μπορείτε κι εσείς, αρκεί να το πιστέψετε" τους έλεγε η Μύλα. Έτσι, ένα πρωί, όταν όλοι οι άλλοι, άνθρωποι και καμήλες, κοιμόντουσαν βαριά, η "επιχείρηση απόδραση" έγινε πραγματικότητα...


Ένα παιδικό βιβλίο, που δείχνει τη δύναμη που κρύβεται στην αποδοχή του εαυτού μας, όπως είναι.
Τη δύναμη που κρύβει η βοήθεια ενός φίλου, την ώρα που την έχουμε ανάγκη.

Μία ιστορία, που θα βοηθήσει τους μικρούς μας φίλους να αποκτήσουν τις πρώτες ίσως εικόνες στο μυαλό τους για το περιβάλλον και τη ζωή στην έρημο, τα ζώα που ζουν εκεί, και τη φυσιολογία τους.
Τις ιδιαιτερότητες που έχει κάθε ζώο ξεχωριστά, και που του επιτρέπουν να μπορεί να ζει και να επιβιώνει στο φυσικό περιβάλλον του.

Ένα παραμύθι, που θα φανερώσει τη δύναμη
της αγάπης και της συμπόνιας!
Της επαναστατικότητας, αλλά και της υπευθυνότητας!
Της ελαφρότητας, αλλά και της νουθεσίας!
Του σφάλματος, αλλά και της επανόρθωσης!