"Τα βιβλία συνοµιλούν ερήµην του συγγραφέα τους. Γνωστή αυτή τους η έξη, να µπλέκονται το ένα στις σελίδες του άλλου. Είθισται, επίσης, να λέγεται πως πολλοί συγγραφείς δεν γράφουν παρά ένα και µοναδικό βιβλίο, πως τα γραπτά τους δεν είναι παρά παραλλαγές µίας εκτενούς, ατέρµονης, διαρκώς υπό σκέψη και αναθεώρηση αφήγησης. Τι γίνεται, όµως, όταν ένας συγγραφέας εµπλέξει δολίως τη µυθοπλασία ενός βιβλίου του στον µύθο ενός άλλου, προγενέστερου έργου του; Προφανώς εξαρτάται από τον συγγραφέα. Στην περίπτωση της Έρσης Σωτηροπούλου έχουµε να κάνουµε µε ένα συναρπαστικό, διπλό παιχνίδι, συγγραφικό και αναγνωστικό. Με το µυθιστόρηµά της "Μπορείς;" επιστρέφει στο Παρίσι του 1897 για να συναντήσει ξανά τον Καβάφη, ο οποίος και σε αυτό το βιβλίο συνεχίζει να αναρωτιέται Τι µένει από τη νύχτα".

Η Λίνα Πανταλέων, διαβάζοντας τα δύο µυθιστορήµατα της Έρσης Σωτηροπούλου, τα φαντάστηκε να κινούνται το ένα προς το άλλο, σε ένα µετέωρο, τεταµένο πλησίασµα. Αναζήτησε στις σελίδες τους ένα παζλ που του έλειπαν µερικά κοµµάτια για να αποκαλυφθεί. Μετακίνησε τις λέξεις του ενός βιβλίου στο άλλο, ψάχνοντας λύση σε έναν γρίφο. Βέβαια, τίποτα δεν χρειαζόταν να µετακινηθεί. Το παζλ εξαρχής ξάπλωνε αρτιµελές στο χαρτί.