Στο μυθιστόρημα του Μάκη Θεοδόση τόπος και χρόνος χάνουν τη σημασία τους. Ο συγγραφέας αρνείται πεισματικά να ασχοληθεί με το που και πότε, καθώς και με την καθημερινότητα των ηρώων του, επικεντρώνοντας την οντότητά τους στη σεξουαλικότητα και τη συναφή μ' αυτήν πάλη των φύλων. Ο μύθος ξετυλίγεται μέσα από τις προσωπικές τους μαρτυρίες. Η εναλλαγή των συναισθημάτων και των καταστάσεων που αυτοί βιώνουν επιδεινώνει την τραγική σύγκρουση μεταξύ της αναπόφευκτης θέλησης και της διαμετρικά αντίθετης συνείδησης.
Σ' αυτή τη μοντέρνα "Ερωτική τραγωδία", ο συγγραφέας παντρεύει με αριστοτεχνικό τρόπο τον ερωτισμό με τη φιλοσοφική διείσδυση. Δεν είναι ένα τρυφερό βιβλίο, κυρίως όμως δεν είναι ένα μυθιστόρημα που το έχει υπαγορεύσει η ίδια η ζωή, αλλά ο φόβος και η επιθυμία.