Το σημαντικό σήμερα δεν είναι πλέον οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Η πολιτική δεν αποτελεί πια τίποτε άλλο παρά μια αγορά όπου, με το πρόσχημα της δημοκρατίας, οι πελατειακές σχέσεις είναι νόμος και διαιωνίζουν την επαίσχυντη αναζήτηση για εξουσία και τις πρακτικές της καθημερινής δισφθοράς. Το πεδίο της μάχης μας είναι ταυτόχρονα και αδιαχώριστα, αφενός, η καθημερινή μας ζωή και, αφετέρου, το περιβάλλον που της επιτρέπει να ανθίζει. Η υπεράσπιση της ατομικής και κοινωνικής μας ύπαρξης συνεπάγεται τη δημιουργία ζωνών απελευθερωμένων από τη δικτατορία της αγοράς, ζωνών που η ελεύθερη πρόσβαση στα αγαθά, η δημιουργία και η άμεση δημοκρατία καταδεικνύουν ότι το κράτος δεν είναι τίποτα και ότι εμείς είμαστε οι ίδιοι επιφορτισμένοι με το καθήκον να δημιουργήσουμε τα θεμέλια για μια πραγματικά ανθρώπινη κοινωνία. Τα σπάνια ανθρώπινα κατορθώματα έχουν επιτευχθεί όχι από θυσίες, αλλά από το πείσμα εκείνων που είχαν αναλάβει το εκάστοτε εγχείρημα. Δεν είχαν ποτέ μακροπρόθεσμες προσδοκίες, απλά η θέληση αυτών που το επιχειρούσαν ήταν αμείωτη. Υποχωρούν καμιά φορά από καταπίεση, ξανασηκώνονται και αρχίζουν ξανά. Η επαναστατική συνείδηση δεν πεθαίνει ποτέ.