Στη "Μεθυσμένη δίκη" του Κολτές, η σύλληψη του Ντοστογιέφσκι διαθλάται μέσα από το παραλήρημα του Ρασκόλνικοφ και από τον αλκοολισμό του Μαρμελάντοφ, του οποίου ο ξεπεσμός είναι η γελοία όψη της απελπισίας του κεντρικού ήρωα. Σ' όλο το έργο υπάρχει ένας έντονος διάλογος με τον ρώσο συγγραφέα. Για τον Ντοστογιέφσκι ο άλλος τρόπος για να βρίσκεσαι στον κόσμο λέγεται λύτρωση, στον Κολτές δεν ονομάζεται, αλλά στοιχειώνει όλο του το έργο σαν μια απαρηγόρητη νοσταλγία.