Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται κείμενα που γράφτηκαν στο διάστημα μιας δεκαεπταετίας και σηματοδοτούν τους σταθμούς μιας προσωπικής διαδρομής στο χώρο μελέτης της νεοελληνικής λογοτεχνίας, κυρίως. Μιας διαδρομής που σημαδεύτηκε από την αγάπη της συγγραφέα για τη γλώσσα, από την πεποίθηση πως ο πλακούς της γλώσσας είναι η λογοτεχνία και από τα χρόνια της αγγλικής μαθητείας της στα κηρύγματα της δομικής και της μεταδομικής θεωρίας της αφήγησης, τη δεκαετία του 1980. Τα κείμενα του τόμου αυτού δεν υπήρξαν, ωστόσο, οι μόνοι κόμβοι αυτής της πορείας. Αυτό που επίσης έντονα χρωμάτισε όλα αυτά τα χρόνια ήταν η ερευνητική ανησυχία γύρω από τη μέθοδο προσέγγισης και μελέτης των κειμένων, ο προβληματισμός δηλαδή γύρω από την ανάγκη ενός μεθοδολογικού αναστοχασμού στο ευρύτερο φάσμα των ανθρωπιστικών σπουδών.