Εκείνο που το ανά χείρας βιβλίο επιχειρεί να αναδείξει είναι η διασύνδεση της εκάστοτε υλικο-οικονομικής κατάστασης της καπιταλιστικής αναπαραγωγής και συσσώρευσης, τόσο με τα κάθε φορά κυρίαρχα οικονομικοθεωρητικά, κατ' επέκταση και ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα του αστικού φιλελευθερισμού όσο και με την ίδια την οικονομικοπολιτική πρακτική του αστικού, φιλελεύθερου κράτους. Ειδικότερα, το κουβάρι ξετυλίγεται με κέντρο την υιοθέτηση και την εκδίπλωση της θεωρίας των Μακρών Κυμάτων (μεγάλων κυκλικών διακυμάνσεων της κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης), όπου μέσα από μια μακρά περιοδο-λόγηση του καπιταλιστικού οικονομικοκοινωνικού γίγνεσθαι, από την εποχή της εδραίωσης του (τέλη 18ου αιώνα), υφαίνεται ένα διαδοχικό πλέγμα σχέσεων, συνδέσεων, τάσεων κι αλληλεπιδράσεων.

Η εργασία οικοδομεί μια μακροκυματική ανάλυση, με τη χρήση μαρξιστικών οικονομικοκοινωνικών κατηγοριών και την εφαρμογή ιστορικό-υλιστικών ερμηνευτικών μέσων ανάλυσης και κατανόησης ολόκληρου του κοινωνικού γίγνεσθαι, με το βάρος της ανάλυσης να επικεντρώνεται κυρίως στον αγγλοσαξονικό κόσμο (Μεγάλη Βρετανία, Η.Π.Α.).

Εν κατακλείδι, και μέσα από τη διενέργεια μιας συναρθρωμένης περιοδολογικής προσέγγισης, εκείνο που καταρχάς καταδεικνύεται, είναι το γεγονός ότι η ύπαρξη Μακρών Κυμάτων στην ιστορία της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ενώ θεμελιώνεται σε μηχανισμούς της οικονομικής σφαίρας, στην πράξη αρθρώνεται ως μια ολότητα στοιχείων, τόσο της οικονομικής όσο και της κοινωνικοπολιτικής και ιδεολογικής σφαίρας, παράγοντας τη λεγόμενη μακροκυματική συγκυρία. Κάθε τέτοια συγκυρία (ή φάση) συνδέεται με την κυριαρχία κάποιου οικονο-μικοθεωρητικού (και ιδεολογικοπολιτικού) ρεύματος, το οποίο τελικά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της. Τα ρεύματα ευδοκιμούν, αναπτύσσονται, κυριαρχούν όταν εκφράζουν εγγύτερα τις "απαιτήσεις"- ανάγκες της επικρατούσας οικονομικοκοινωνικής μακροπερίοδης συγκυρίας (βλέπε τόσο Κεϋνσιανισμό όσο και Νεοφιλελευθερισμό), συναρτώμενα, φυσικά, πάντοτε και από τις εξελίξεις που συντελούνται στην προηγούμενη (και όχι μόνο) μακροχρόνια φάση.