Ο Θανάσης Λάλας, είκοσι χρόνια μετά το θάνατο του δασκάλου μας Δημήτρη Ροντήρη, μ' αυτό το βιβλίο τελεί τη μακαριά του -δε λέω την παρηγοριά, γιατί όσοι αγαπάμε το θέατρο, μετά το θάνατο εκείνου, μείναμε διά παντός απαρηγόρητοι. Σ' αυτό εδώ το βιβλίο ένας ευαίσθητος δημοσιογράφος, που δεν είχε ποτέ την τύχη να συναντήσει το Δάσκαλο, κατορθώνει να εκμαιεύσει από τους μαθητές του τους αναγκαίους και αναμενόμενους μακαρισμούς. Και πρέπει να βεβαιώσω, ένας κι εγώ από τους μαθητές του Δασκάλου, πως το πορτρέτο του Ροντήρη, όπως συγκροτείται από τις αναμνήσεις των μαθητών του, είναι και τίμιο και πλήρες και ειλικρινές και αληθές.