Λεονάρδο:
Τώρα το κάναμε το βήμα. Σώπα!
Από κοντά μας κυνηγούν και πρέπει
Μαζί μου να σε πάρω από 'δω πέρα.

Νύφη:
Και με την βία πρέπει να το κάνεις!

Λεονάρδο:
Με βία; Ποιός από τους δύο κατέβηκε τα σκαλοπάτια πρώτος;

Νύφη:
Μα, τα κατέβηκα εγώ.

Λεονάρδο:
Ποιος έβαλε στο άλογο καινούργιο χαλινάρι;

Νύφη:
Αλήθεια λες. Εγώ, εγώ.

Λεονάρδο:
Και χέρια ποια, μου φόρεσαν εμένα τα σπιρούνια;

Νύφη:
Τούτα τα χέρια, που δικά σου είναι, αλλά που θα 'θελαν πολύ, όταν σε βλέπουν, να σπάζουν τα γαλάζια τα κλωνάρια και το μουρμουρητό μέσα στις φλέβες σου. Σ' αγαπώ! Σ' αγαπώ! Αλλά φύγε! Κι αν μπορούσα να σε σκότωνα, θα σου 'βαζα, για σάβανο, βιολέττες. Τι θλίψη, αχ! Πόση φωτιά στην κεφαλή μου ανεβαίνει!