[...] Η Μαρία Κάλλας ανακάτεψε τα χαρτιά στο τραπέζι του μελοδράματος επινοώντας τη "ρομαντική σοπράνο" που διαθέτει ατζιλιτά δραματική, ικανή για δυνατούς λαρυγγισμούς. Εν συνεχεία οι κινήσεις, τα τεράστια μάτια, το αλλαγμένο στη σκηνή πρόσωπο από πόνο, επιθυμία, μοναξιά, έρωτα.
"Θέλω το καλύτερο απ' όλα", συνήθιζε να λέει. Αρχίζοντας από τον εαυτό της. Και στ' όνομα αυτού του καλύτερου δεν ήταν φειδωλή σε θυσίες. Κι αυτό είναι που ο κόσμος συνεχίζει ν' αγαπά, τ' όνειρο της χειραφέτησης από ένα μέτριο εαυτό ως σημείο εκκίνησης. Την καλή πλευρά της ματαιοδοξίας (που υπάρχει πάντα).

Η Μαρία Κάλλας είχε για πρότυπο κομψότητας την Όντρεϊ Χέπμπορν, πρότυπο άντρα τον Αριστοτέλη Ωνάση, πρότυπο ζωής την πολυτέλεια που απολάμβανε μέσα στο σπίτι. Και πρότυπο καλλιτέχνη τη Μαρία Κάλλας.

(απόσπασμα από τον πρόλογο της Στεφανία Μπερμπένι)