24 "ρεμπέτικα" πορτρέτα, όσα και τα ελληνικά γράμματα. Το ζηλευτό αλφάβητο της λαϊκής ελληνικής μουσικής. Σκόρπια, ευτυχώς όχι λίγα, συναπαντήματα με σκονισμένες αλλοτινές εικόνες, κάδρα με πρόσωπα θρυλικά μα τόσο άγνωστα. "Μάγκες αλήστου εποχής" που μας γαλούχησαν με τραγούδια και προίκισαν τον κόσμο ολόκληρο με το πιο όμορφο στον 20ό αιώνα έργο μελωδικού πολιτισμού. Σπονδή στην μνήμη όσων τ' άσματα είναι πάντα στα χείλη, κυρίως στην καρδιά μας, μα πέπλο λήθης σκέπασε τον βίο και την πολιτεία τους. Λες και έζησαν σε αρχαίο κι όχι σύγχρονο καιρό. Πρωτόπαιχτες μονογραφίες με τον δοκιμασμένο τρόπο της αδρής αφήγησης, που φέρνει την αμεσότερη μέθεξη. Στοχεύουν το ταξίδι σε γκαστρωμένα χρόνια που τα αιώνια τους παιδιά είναι πλοίο για να μην πνιγούμε στο λαμπερό τίποτα, κατάρτι να ανοίξουμε και τα δικά μας πανιά στην φουσκοθαλασσιά της κοινωνίας και της τέχνης. Εικόνες θα... δείτε, όχι αγιογραφίες, σε περίοδο που είναι πληγή τα λευκώματα με τις μεταχρονολογημένες αποθεώσεις. Σάρκινες προσωπικότητες, όχι εικονική πραγματικότητα. Με τις αδυναμίες κυρίως, γιατί όσο μεγαλύτερα πάθη και κουσούρια τόσο πιο ωραίο, διαχρονικό έργο, αρκεί μοναδικό ταλέντο να τα γονιμοποιεί. Ό,τι σπανίζει σήμερα;